Każdy kraj ma swoje sztandarowe dania, z których słynie na całym świecie. Na przykład, nasza polska kuchnia, jest znana m.in. z potraw, takich jak żurek na zakwasie, góralska kwaśnica, śląskie pyzy, tradycyjny bigos, gołąbki czy pierogi z przeróżnymi nadzieniami. Również jeśli chodzi o kuchnię Rumuńską, to wniosek jest taki, iż jest ona bogatym, pełnym niepowtarzalnych smaków i zapachów królestwem, które stanowią nęcąca zachętę dla każdego kulinarnego smakosza. Mamałyga, krem bakłażanowy i potrawy warzywne, to zaledwie wierzchołek tego, co nas naprawdę czeka w czasie kulinarnej wędrówki po południowo-wschodniej części Europy.
W Rumunii, zresztą tak jak w Polsce, bardzo popularne i lubiane są wszelkiego rodzaju zupy, tudzież kremy i zawiesiny, a najbardziej charakterystyczną narodową zupą rumuńską jest zaś ciorba, obowiązkowo serwowana we wszystkich tamtejszych lokalach gastronomicznych. A ciorba, to nic innego jak gulasz, którego podstawą jest wywar warzywny, w którym oprócz samych jarzyn znajdują się także kawałki wieprzowego mięsa lub ryby. W takim wydaniu mamy do czynienia z ciorbą de perisoare. Dodatkiem do owej zupy jest zaś śmietana, którą jednak podaje się w osobnym naczyniu do użytku indywidualnego. Jednakowoż, ciorba może być podawana w różnoraki sposób: jako wspomniany wyżej gulasz w towarzystwie śmietany, ale także jako gulasz z ryżem, makaronem czy nawet kluskami kładzionymi ( tzw. „lanym ciastem”).
Ponadto, istnieją odmiany ciorby, których podstawowe ingrediencje różnią się diametralnie od powyższych. Przykładem jest chociażby ciorba de burata, a więc flaczki zabielane, ciorba de legume bezmięsnaoraz ciorba vacata, do przyrządzenia której używa się cielęciny.
Ale, Rumunia, to nie tylko ciorba, ale także wiele innych, równie smacznych zup. Przyjemności z jedzenia dostarczy nam zatem także ghiveciu (czyt. giuwecz) oraz tocana (czyt. tokana) z dużą ilością cebuli, a także gęste zupy-kremy z dynii czy kukurydzy o specyficznym słodkim posmaku. Przy okazji, warto zaznaczy, iż rumuńskie zupy powstają głównie na bazie wywarów warzywnych, mięsnych lub obu jednocześnie i w przeciwieństwie do zup polskich są zawsze gęste i zawiesiste.
Te cechy zaś wpływają na fakt, iż zupy te są bardzo sycące dlatego też, spożywa się je w niewielkich ilościach zwłaszcza, gdy są wzbogacone o składniki pośrednie, jak ryż, kluski czy klopsiki. Trzeba bowiem zachować umiar, gdyż zupa to dopiero pierwsze danie, a więc przed nami rozciąga się jeszcze wizja dania drugiego, a także deseru, który jest nieodzowną częścią obiadu.